انواع اسکیزوفرنی

انواع آن به قرار زیر است:

اسکیزوفرنى ساده: پس از بلوغ به تدریج و به طور پنهانى آغاز مى شود. بیمار از خانه خارج نمى شود، گوشه اى مى نشیند و مات و مبهوت به سویى نگاه مى کند. نارسایى فکرى، عاطفى و ادراکى در هر زمینه اى در او مشاهده مى شود.

اسکیزوفرنى پارانوید: توهم و خودبزرگ بینى شدید دارند. بیمار شکستها و ناکامیهاى خود را به گردن دیگران مى اندازد، به آنها سوء ظن دارد و تصور مى کند همه در کار او توطئه مى کنند و مى خواهند او را از بین ببرند. وى فردى کینه توز و انتقام جو است و براى از بین بردن دشمنان خیالى خود از روى دقت و هوشمندى نقشه مى کشد و...

اسکیزوفرنى هبفرنیک: نشانه این بیمارى رفتار و کردار بیجا و نامعقول است. بیمار به گونه اى لجام گسیخته و بى مورد مى خندد و ادا و اطوار نامناسب در مى آورد. قیافه اش با گفتارش هماهنگى ندارد، سخنانش را دشوار ادا مى کند، داراى حالت هذیان و توهم است. یکى دیگر از ویژگیهایش بازگشت به رفتار کودکانه است که گاهى مانند نوزاد رفتار مى کند.

اسکیزوفرنى کاتاتونیک: از ویژگیهاى نمایان این بیمارى دگرگونیهاى شدید در رفتار هیجانى فرد مى باشد. گاهى مات و افسرده و زمانى فعال و برانگیخته است. منفى گرایى دارند، بدین معنى که هر دستورى به او بدهند، عکس آن را انجام مى دهند. گاهى اوقات نیز بسیار فرمانبر و تلقین پذیر است. براى مثال به هر وضعى که او را درآورند، مدتها به همان وضع باقى مى ماند. این حالت را انعطاف مومى شکل مى نامند. این بیماران شدیدترین نمونه درون گرایى مى باشند، زیرا مدتها در خود فرو مى روند و با محیط قطع رابطه مى کنند.طبق گفته دکتر حیدریان، متخصص روان شناسى اختلالات شخصیتى روند حالات طبیعى روان انسان است که به صورت افراط و تفریط خود را نشان مى دهد. اگر این حالات روانى شدت و مدت بیشترى داشته باشد، روان پریشى و در صورتى که شدت و مدتش کمتر باشد، روان نژندى خوانده مى شود.وى معتقد است که امروزه بیشترین مراجعان افرادى هستند که به خاطر به هم ریختن ارزشهاى خانوادگى دچار مشکلات شده اند. در واقع این افراد چه بزرگسال و چه کم سن و سال از وضعیت خانواده، زن، مرد و یا فرزند تصوراتى داشته اند که این تصورات در برخورد با واقعیات بیرونى جامعه دچار تضاد و تعارض گشته است، در نتیجه فرد دچار سردرگمى، افسردگى، اضطراب و انواع اختلالهاى روانى مى گردد. در واقع مى توان گفت، در کنار تغییر بافتها، انتظارات عوض نشده است، بنابراین هماهنگى بین تصورات ذهنى و عینیات جامعه از بین رفته و به صورتهاى انرژى روانى در فرد بروز مى کند، این انرژى روانى وقتى از یک نقطه بروز مى کند و نتیجه نمى گیرد از بین نمى رود بلکه در جاى دیگرى خود را نشان مى دهد. در واقع یک گره روانى براى فرد ایجاد مى شود که به اصطلاح به آن عقده نیز مى گویند.